In de wereld van de productie van plastic flessen, of het nu gaat om spuitgietvoorvormen of extrusieblaasgieten, bestaat de algemene misvatting dat een hogere klemkracht gelijk staat aan een betere afdichting en producten van hogere kwaliteit. De klemkracht is echter geen ‘meer is beter’-variabele. Hoewel voldoende kracht strikt noodzakelijk is om de mal gesloten te houden tegen de injectie- of blaasdruk, zorgt het overschrijden van de vereiste tonnage voor een cascade van mechanische en kwaliteitsproblemen. Overmatige klemkracht kan de productie-efficiëntie aanzienlijk verstoren, dure gereedschappen beschadigen en de structurele integriteit van de uiteindelijke plastic fles aantasten.
Een van de onmiddellijke en meest schadelijke gevolgen van overmatige klemkracht is het samendrukken van vormopeningen. Mallen zijn ontworpen met microscopisch kleine kanalen (openingen) aan de scheidingslijn, zodat lucht en gas kunnen ontsnappen terwijl het gesmolten plastic de holte vult. Wanneer het klemvermogen te hoog wordt ingesteld, wordt het staal van de matrijsvlakken feitelijk samengedrukt, waardoor deze ventilatieopeningen effectief worden afgesloten.
Wanneer ventilatieopeningen door overmatige kracht worden verpletterd, kan de lucht in de holte nergens heen. Terwijl het plastic naar binnen stroomt, comprimeert het deze opgesloten lucht, waardoor de temperatuur snel stijgt tot het punt van ontbranding. Dit fenomeen, bekend als het dieseleffect, resulteert in zichtbare brandplekken of verkoling op de plastic fles, meestal aan het einde van de vulling. Dit maakt de fles esthetisch onaanvaardbaar en structureel zwak op de brandplaats.
Zelfs als het opgesloten gas niet ontbrandt, kan de tegendruk die door de luchtzak wordt gecreëerd, voorkomen dat het gesmolten plastic de vormholte volledig vult. Dit resulteert in "korte shots" of onvolledige flessen, vooral op ingewikkelde gebieden zoals de halsafwerking of de basis. Operators verhogen vaak ten onrechte de injectiedruk om dit te verhelpen, wat de druk op de matrijs alleen maar verergert, waardoor een vicieuze cirkel van defecten ontstaat.
Plastic flesvormen zijn precisie-instrumenten die met nauwe toleranties zijn vervaardigd. Als je ze onderwerpt aan een tonnage dat ver boven hun berekende behoefte ligt, leidt dit tot fysieke vervorming en versnelde slijtage. Deze schade is vaak onomkeerbaar en vereist dure reparaties of totale vervanging.
Naast fysieke schade zorgt een overmatige klemkracht voor een aanzienlijke aanslag op de operationele efficiëntie. De moderne productie richt zich sterk op de energiekosten per eenheid, en het laten draaien van een machine op het maximale tonnage verhoogt deze maatstaf onnodig.
Het genereren van een hoge klemkracht vergt aanzienlijke energie. Als een flesvorm 200 ton nodig heeft om gesloten te blijven, maar de machine staat ingesteld op 350 ton, is de energie die nodig is om die extra 150 ton op te wekken pure verspilling. Bovendien kunnen de mechanismen van het opbouwen en loslaten van deze overmatige druk fracties van een seconde toevoegen aan de droogcyclustijd. Bij de productie van flessen met grote volumes kan een toename van zelfs 0,5 seconde per cyclus resulteren in duizenden minder geproduceerde flessen per dag.
Om de afwegingen beter te begrijpen, schetst de volgende tabel de operationele verschillen tussen het draaien met een geoptimaliseerde klemkracht versus een excessieve klemkracht.
| Parameter | Geoptimaliseerde klemkracht | Overmatige klemkracht |
| Schimmelventilatie | Functioneel; laat gas ontsnappen | Verpletterd; leidt tot gasvallen |
| Scheidingslijn | Intact; minimale flits | Misvormd (afgezakt); creëert flits |
| Energieverbruik | Laagste vereiste niveau | Hoog; verspilde elektriciteit |
| Fles-esthetiek | Schone afwerking; geen brandwonden | Risico op brandwonden en korte schoten |
Het doel van elke productiemanager zou moeten zijn om de "minimale effectieve dosis" klemkracht te vinden. Dit is het laagste tonnage dat nodig is om flash-vrije onderdelen te produceren zonder de mal in gevaar te brengen.
Om dit te bereiken, begint u met het berekenen van het geprojecteerde oppervlak van de flessen en vermenigvuldigt u dit met de aanbevolen hoeveelheidsfactor van het materiaal. Zodra de machine draait, verlaagt u de klemkracht in kleine stappen (bijvoorbeeld 5-10 ton) terwijl u de scheidingslijn controleert op flitsen. Wanneer de flits net begint te verschijnen, verhoog dan de kracht iets (met ongeveer 10%) om een veiligheidsmarge te creëren. Deze aanpak zorgt ervoor dat de mal goed ademt, de ventilatieopeningen open blijven en dat de machines langer meegaan, waardoor uiteindelijk een meer winstgevende en consistente productielijn voor plastic flessen ontstaat.